Commentaar op "Europa houdt grenzen nog potdicht" (www.Mo.be)
http://mo.be/index.php?id=61&no_cache=1&tx_uwnews_pi2[art_id]=19925
Vrije migratie kan zonder overdrijven het taboe van de globalisering genoemd worden. De gedachte aan universele vrije migratie wordt steevast vergezeld door doembeelden van grootschalige volksverhuizingen, ineenstortende welvaartssystemen en de ermee gepaard gaande chaos. Kortom, een utopie die tot de ondergang leidt.
Vrij verkeer van diensten, goederen en kapitaal daarentegen zijn allang verworvenheden. Meer nog, in de Europese logica zijn het noodzakelijke voorwaarden voor een vredevolle en stabiele orde, en die wijsheid exporteert de EU met veel overtuiging in de rest van de wereld.
De tegenstelling tussen vrij verkeer van goederen/diensten/kapitaal en de restricties op migratie zijn maar 1 invalshoek in het debat over internationale migratie. Een andere, meer ethisch benadering focust op de flagrante lacune in het internationaal recht omtrent migratie. Terwijl het exit right (recht op emigratie) een algemeen aanvaard principe is (zie o.a. Universal Declaration on Human Rights), is het entry right (recht op immigratie) onbestaande, want elke staat bepaalt voor zich wie het land mag binnenkomen. Deze ‘morele asymmetrie’ in rechten wordt aangeklaagd door voorstanders van open grenzen en individuele rechten zoals de liberale Joseph Carens, maar wordt vurig verdedigd en rechtvaardigbaar geacht vanuit een communitaristische perspectief (waarbij het belang van de gemeenschap primeert) door o.a. Michael Walzer.
Jammer genoeg hebben politieke beslissingen op het Europese niveau en binnen de Europese lidstaten (die uiteindelijk nog steeds de plak zwaaien als het over migratie gaat) weinig uitstaans met deze fundamentele debatten. Het zijn doorgaans opportunistische en in het slechtste geval populistische overwegingen die het beleid sturen. Immigratie wordt ofwel gezien als een groot probleem (dus laten we hoge hekkens neerplanten als afschrikkingsmiddel en illegalen als criminelen behandelen), ofwel als een remedie (want die migranten kunnen misschien het vergrijzingsvraagstuk oplossen), met als gevolg een gefragmenteerd migratiebeleid dat enerzijds sterk focust op het (on)veiligheidsaspect en anderzijds door o.a. ‘green cards’ hooggeschoolden en migranten die een ‘knelpuntberoep’ uitoefenen wil aantrekken.
Die erg pragmatische, ad hoc-aanpak van arbeidsmigratie doet een déjà-vû gevoel ontstaan. Net als na de tweede wereldoorlog is er op de Europese arbeidsmarkt een groeiende vraag naar migranten (deze keer niet om Europa herop te bouwen, maar om het vergrijzende Europa draaiende te houden) maar opnieuw vergeet men dat migranten meer zijn dan louter werkkrachten; het zijn in essentie mensen, die rechten opeisen en een menswaardig leven willen leiden: we asked workers but humans came.
Vrijheid
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Er bestaan verschillende soorten migraties: sommige zijn vrijwillig omdat de mensen zich door een ander land aangetrokken voelen en andere zijn meer afgedwongen in moeilijke omstandigheden. Bovendien kunnen migraties legaal of illegaal zijn. Maar wat zeker is, is dat de migratiebewegingen de laatste jaren een echte stijging hebben gekend en die evolutie zou in de toekomst in dezelfde richting moeten gaan. In deze context moeten de overheden de kwestie over migratie echt duidelijker maken. Voor die reden is het belangrijk om een globale benadering over migratie te hebben en de kwestie goed te bestuderen om de gevolgen van migratie beter te evalueren.
Al naargelang de soorten migraties, zijn er verschillende redenen die migraties kunnen verklaren. De slechte socio-economische voorwaarden in het land van oorsprong spelen een grote rol in de beslissing van de migrant. Deze voorwaarden zijn meestal veroorzaakt door de afwijking tussen de welvaart en de groeiende bevolking en de lage technologische ontwikkeling die het creëren van nieuwe banen niet echt bevordert. Naast de economie, zijn er andere socio-politieke factoren, met name problemen rond Good Governance of corruptie, die migraties bevorderen.
Als de migratie goed beheerd is, kan ze een positief impact hebben op allebei het land van oorsprong en het land waar de migranten naartoe gaan. Daarentegen, als er geen controle is, kan migratie slechte gevolgen hebben voor het welzijn van iedereen. Het is de reden waarom ik denk en herhaal dat het dringend is dat landen die kwestie aansnijden om duurzame oplossingen te vinden. Zonder dit soort benadering, zal het aantal illegale migranten ongetwijfeld toenemen en meer en meer spanning creëren.
Géraldine Woitrin
Vrije migratie kan zonder overdrijven het taboe van de globalisering genoemd worden, vind ik persoonlijk een gewaagde uitspraak. Globalisering kan gezien worden als een voortdurend proces van wereldwijde economische, politieke en culturele integratie. Het betekent dat mensen wereldwijd steeds meer met elkaar in verbinding staan. Dit wordt mogelijk gemaakt door ontwikkelingen op het gebied van vervoer en telecommunicatie. Globalisering kan ook gezien worden als een proces dat verschillende maatschappijen, culturen en economieën dichter bij elkaar laat komen. Landsgrenzen vervagen en mensen reizen meer dan ooit hiervoor.
Globalisering heeft voor en nadelen. Er zijn genoeg nadelen te bedenken maar het moeilijke is om een voordeel te vinden. Een voorbeeld van globalisering is dat dankzij globalisering de landsgrenzen verdampen, ook voor mensenrechten. Zo hangt met de instelling van het Internationaal Strafhof elke pleger van misdaden tegen de menselijkheid sinds kort een straf boven het hoofd (mits hun land het Strafhof erkent). Wat betreft de migratie kan globalisering ook als voordeel worden beschouwd. Momenteel draagt globalisering bij tot de illegale mensenstroom en kan dit niet als voordeel worden aanzien. Dit is onder andere te wijten aan de ontbrekende Europese of Internationale wetgeving betreffende de migratie. Globalisering zorgt echter wel voor het vervagen van landsgrenzen, zelfs continentgrenzen. Deze vervaging van sociale en landsgrenzen kan zorgen voor een wereldburgerschap. De steeds toenemende gevolgen van globalisering kan op termijn leiden tot het creëren van een wereldburgerschap en zo zal er een internationale wetgeving worden gemaakt. Dit beeld boezemt de Europese bevolking angst in. Zal de eigen cultuur verdwijnen als alle landsgrenzen zouden verdwijnen? Deze angst is reeds nu al te meten in verschillende landen. Sommige landen keuren wetgevingen goed die migratie tegenhouden, dit vooral uit angst voor bedreiging van hun eigen cultuur, welvaart en economie.
De Europese Unie zou een leidersrol in deze situatie kunnen nemen. Indien de Europese Unie een harmonisering zou doorvoeren betreffende de wetgeving omtrent migratie dan zijn alle lidstaten verplicht deze wetgeving aan te nemen. Natuurlijk lijkt dit gemakkelijker dan het is, maar de Europese Unie breidt steeds meer uit zonder enige aandacht te schenken aan de effecten van de uitbreiding en globalisering.
Joke Dierickx
Een reactie posten