Tijdens het debat over Palestina in de Vooruit op 14 november maakten de sprekers Ilan Pappé, een nieuwe Israelische historicus, en Mustapha Barghouthi, kort Palestijns parlementslid, enkele zaken duidelijk: de Palestijnen zijn niet vrij en de internationale gemeenschap heeft daarin een grote verantwoordelijkheid.
Ilan Pappé wees op de aanvaarding van de misdaden die Israël pleegt, een aanvaarding die sterk contrasteert met de reactie op het verzet van Hamas. Het gewelddadige Hamas werd populair door de vele mislukkingen tijdens het vredesproces maar toonde zich bereid om in een democratische regering te stappen. De regering, gesteund door het leeuwendeel van de bevolking, werd internationaal niet erkend omdat ze het bestaansrecht van Israel weigerde te erkennen.
Een erkenning verwachten zou in mijn ogen hetzelfde zijn als verwachten dat Tsjechoslovakije nadat Duitsland het Sudetengebied in 1938 annexeerde en het een jaar later door Duitsland bezet werd, braaf de voeten van Hitler zou kussen. De bezetting, een rechtstreeks gevolg van het ondertekenen van het verdrag van Munchen door Frankrijk, Groot-Brittannië en Italië, was ondermeer het gevolg van de onverschilligheid van West-Europa voor het lot van een ver, onbekend, land in het oosten. De verontwaardiging en verslagenheid in Tsjechoslovakije was erg groot. Zelfs nu ligt deze kwestie in Tsjechië nog gevoelig.
Hoe groot moet de verslagenheid dan wel niet zijn in Palestina na zo veel onverschilligheid die al zo lang aanhoudt, zou je denken? Groot, ongetwijfeld, maar er leeft nog hoop: zo hoopt mijnheer Barghouthi dat internationaal erkend wordt dat de Palestijnen het recht hebben op democratie en dat deze erkening een oplossing brengt voor de patstelling . Ilan Pappé pleit voor een radicalere strategie. Israel hanteert racistische taal gebaseerd op een racistische ideologie, de VS steunen deze ideologie en Europa volgt gedwee. Het is de taak van de burgers om aan hun regering duidelijk te maken dat het tijd is om een einde te maken aan de koloniale politiek die Israël voert. Doen we dit of offeren we Palestina liever op aan de onverschilligheid, of misschien correcter, laten we de lobby- en propagandamachine van de VS liever zand in onze ogen strooien?
Meneer Barghouthi eindigde het debat eindigde met een zin die me is nagebleven: niet alleen de Palestijnen zijn onvrij, ook Israël, dat angstvallig ‘haar’ land wil ontdoen van de Palestijnen, is niet vrij totdat het de zinloosheid van die angst inziet en anders handelt.
Bronnen:
www.vrede.be
Ilan Pappé wees op de aanvaarding van de misdaden die Israël pleegt, een aanvaarding die sterk contrasteert met de reactie op het verzet van Hamas. Het gewelddadige Hamas werd populair door de vele mislukkingen tijdens het vredesproces maar toonde zich bereid om in een democratische regering te stappen. De regering, gesteund door het leeuwendeel van de bevolking, werd internationaal niet erkend omdat ze het bestaansrecht van Israel weigerde te erkennen.
Een erkenning verwachten zou in mijn ogen hetzelfde zijn als verwachten dat Tsjechoslovakije nadat Duitsland het Sudetengebied in 1938 annexeerde en het een jaar later door Duitsland bezet werd, braaf de voeten van Hitler zou kussen. De bezetting, een rechtstreeks gevolg van het ondertekenen van het verdrag van Munchen door Frankrijk, Groot-Brittannië en Italië, was ondermeer het gevolg van de onverschilligheid van West-Europa voor het lot van een ver, onbekend, land in het oosten. De verontwaardiging en verslagenheid in Tsjechoslovakije was erg groot. Zelfs nu ligt deze kwestie in Tsjechië nog gevoelig.
Hoe groot moet de verslagenheid dan wel niet zijn in Palestina na zo veel onverschilligheid die al zo lang aanhoudt, zou je denken? Groot, ongetwijfeld, maar er leeft nog hoop: zo hoopt mijnheer Barghouthi dat internationaal erkend wordt dat de Palestijnen het recht hebben op democratie en dat deze erkening een oplossing brengt voor de patstelling . Ilan Pappé pleit voor een radicalere strategie. Israel hanteert racistische taal gebaseerd op een racistische ideologie, de VS steunen deze ideologie en Europa volgt gedwee. Het is de taak van de burgers om aan hun regering duidelijk te maken dat het tijd is om een einde te maken aan de koloniale politiek die Israël voert. Doen we dit of offeren we Palestina liever op aan de onverschilligheid, of misschien correcter, laten we de lobby- en propagandamachine van de VS liever zand in onze ogen strooien?
Meneer Barghouthi eindigde het debat eindigde met een zin die me is nagebleven: niet alleen de Palestijnen zijn onvrij, ook Israël, dat angstvallig ‘haar’ land wil ontdoen van de Palestijnen, is niet vrij totdat het de zinloosheid van die angst inziet en anders handelt.
Bronnen:
www.vrede.be
Geen opmerkingen:
Een reactie posten