Liberty bound

In de documentaire “Liberty bound” gaat Christine Rose na wat er in de Verenigde Staten veranderd is na de aanslagen van 11 september. Is de VSA effectief het vrije land waarnaar het streefde bij haar ontstaan of is het net zo’n imperium (met een dictatoriaal regime) zoals eens het communistisch Rusland of het nazi-Duitsland er één was? Of bevatten beide extremen een deel van de waarheid?

Van bij het begin van de documentaire is duidelijk dat Christine Rose sterk gekant is tegen de hedendaagse politiek in de Verenigde Staten. De video vangt aan met enkele spraakmakende feiten. Zo is Rose afkomstig van Huntsville, een klein stadje in Texas (35.000 inwoners, te vergelijken met Ieper of Geraardsbergen bvb). Huntsville telt maar liefst negen gevangenissen! Er is ook één middelbare school, de eerste middelbare school met bewakingscamera’s. Deze werden er al geplaatst in 1984! Al bij al werden de Verenigde Staten toen nog aanzien als één van de meest vrije landen ter wereld, zoals de vrijheid van meningsuiting, vrijheid van religie, ... .

Vervolgens laat Rose ons kennismaken met drie misnoegde inwoners van de Verenigde Staten. Winston werd zwaar gescreend en op de vingers getikt omdat hij in een gesprek op de trein de term “twin towers” gebruikt had zonder er dieper op in te gaan. Een medepassagier had dit opgevangen en bij Winston’s aankomst in Denver werd hij opgewacht door enkele politieleden en ondervraagd.

Een tweede slachtoffer van de vrijheidsbeperking na 9/11 is Michael Moore (niet de bekende filmregisseur). Na jarenlange, onberispelijke legerdienst had hij een mail verzonden waarin hij zijn gedacht had getypt ivm enkele politieke zaken. Meteen erna werd hij ondervraagd als had hij iets crimineels gedaan. De geheime dienst was hem komen bezoeken thuis met de vraag of hij van plan was de president neer te schieten en of hij mentale probleme had. Ze vroegen ook naar welke medicatie hij gebruikte en naar adressen en telefoonnummers van dichte familieleden.

Een derde slachtoffer die openlijk voor de camera spreekt is Jeff Seemann. Tijdens de plechtige proclamatie op de rijksuniversiteit van Ohio in 2002 zou president Bush een toespraak komen houden. Er was een protestactie georganiseerd waarbij de actievoerders hun rug zouden keren naar Bush tijdens zijn speech. De universiteit had meegedeeld dat studenten die aan de actie deelnemen gearresteerd worden en uit de universiteit worden gezet, wat impliceerde dat ze geen diploma zouden ontvangen. Ze zouden dus hun diploma niet krijgen omdat ze de president niet hebben aangekeken en niet geapplaudisseerd hebben voor hem.

Hierbij heb ik drie bedenkingen:

Ten eerste wordt niet duidelijk gemaakt of dit drie voorbeelden zijn uit een hele resem verhalen die we in dezelfde context kunnen plaatsen of het drie personen betreffen die Rose tegengekomen is en waarvan ze hun verhaal op video vastgelegd heeft. Het is me m.a.w. niet duidelijk op welke schaal zo’n vrijheidsbeperkingen voorkomen.

Ten tweede vind ik de voorbeelden veel te weinig uitgewerkt. Bij het eerste slachtoffer is niet duidelijk wat hij precies gezegd heeft ivm de twin towers. Bij de tweede wordt ook al niet vermeld wat er precies in die mails staat. Toch spreekt het voor zich dat dergelijke “big brother”-praktijken absoluut een grove inbreuk op de vrijheid van de slachtoffers is.

Ten derde kan met zulke voorbeelden alles bewezen worden. Als ik morgen drie misnoegde inwoners van België een forum geef waarop ze hun kritiek op bvb. het gedrag van Belgische politieagenten bij arrestaties kunnen geven, is er daarom nog niets verkeerd met de werking van het Belgische politie-apparaat. Ik kan zonder moeite ook drie inwoners vinden die op correcte wijze behandeld geweest zijn door politieleden bij een arrestatie. Met voorbeelden kan zowat alles bewezen worden.

Zelf zou ik het een verschrikkelijk beklemmend gevoel vinden te weten dat er mensen meeluisteren terwijl ik bel of dat mijn mails ook gelezen worden door mensen van de staatsveiligheid.

Verder in de documentaire flirt Rose met de theorie dat president Bush perfect op de hoogte was van de aanslagen van 11 september en dat hij niet adequaat reageerde. Ook de “reclamecampagne” om een inval in Irak verkocht te krijgen aan het volk wordt nog besproken maar dit valt buiten het bestek van deze uiteenzetting.